Finał Turnieju Sztuk Walk w Krwawym Dole

Opis

Data rozgrywania się wydarzeń

19 i 20 Kahala (października) 1376 roku

Miejsce rozgrywania się wydarzeń

Krwawy Dół, Illtrium, Mała Vanthia

Przebieg wydarzeń

19 i 20 Kahala 1376 roku w Krwawym Dole odbył się dwudniowy finał trwającego od blisko pół roku Turnieju Sztuk Walki. Dwanaście osób wzięło udział w czterech trudnych rundach turnieju prowadzonego w stylu imperialnym, a więc rozliczanego punktowo, z wyższym wynikiem przyznawanym za zwycięstwo poprzez nokaut. Ostatnia, finałowa runda piąta miała rozstrzygnąć kto spośród śmiałków może tytułować się Najlepszym.

Dzień Pierwszy, 19 Kahala

Plan zakładał trzy walki, z czego niestety odbyły się jedynie dwie. Pierwszy sparing pomiędzy Tadeusem von Tuberlichem a Radgarem Caregorem nie doszedł do skutku z powodu nieobecności walczących.

Druga planowa, a pierwsza faktycznie walka odbyła się pomiędzy Olivią a druidem Borsikiem. Podczas trzech szybkich rund zarysowała się znaczna różnica pomiędzy przeciwnikami: Borsik co prawda wydawał się mieć więcej pary w dłoniach, jednak jego uderzenia w większości nie trafiały swojego celu. Jakby tego było mało, skoczność Pchły zaowocowała tym, że wyprowadzone w powietrze ciosy kosztowały Borsika nadwerężony bark oraz nieprzyjemne strzyknięcie w pachwinie przy próbie kopniaka. Tylko jeden atak wyprowadzony w głowę dosięgnął Olivię, dekoncentrując ją na kilka chwil. Przez większość pojedynku jednak kobieta była dostatecznie szybka i zwinna, by unikać kawalkady ciosów. Różnicę w stylu walki było widać również w podejściu do obrony: druid nie próbował ani razu zablokować nadchodzących ataków, tymczasem Olivia postawiła na rozsądne podejście i blokada ataku na głowę sprawiła, że uderzenie nie zwaliło jej z nóg. Trzy wyprowadzone przez nią ciosy zadane zostały jeden po drugim, wszystkie zaś wycelowane były w to samo miejsce: prosto w żebra. Przy trzecim uderzeniu druidowi zabrakło powietrza w płucach — coś pękło z nieprzyjemnym trzaskiem, sprawiając, że Pran* musiał przerwać walkę i uznać Borsika za niezdolnego do kontynuowania.

Ostatnia walka wieczoru — rozgrywająca się pomiędzy jednookim Raudebjornem, a występującą pod pseudonimem Kotka Psotka Helveig von Düster — okazała się dużo bardziej wyrównana, przez co dla publiki również bardziej pasjonująca. Od pierwszej sekundy widać było, że walczący nie dawali sobie taryfy ulgowej: pierwszy cios wyprowadzony przez Kotkę prosto w podbródek przeciwnika trafił bezbłędnie. Raudebjornowi udało się cofnąć na tyle, by nie zgarnąć na twarz całej mocy uderzenia, a mimo to w rezultacie razem z kilkoma kroplami krwi musiał wypluć na podłogę ringu kawałek nadkruszonego zęba. Pomimo oszołomienia, jego kontratak trafił Helveig prosto w głowę. Kotka zrewanżowała się mocnym uderzeniem w bok przeciwnika — Raudebjornowi nie udało się zablokować ciosu całkowicie, w rezultacie stracił oddech, co pozwoliło Heli uskoczyć przed jego kolejnym atakiem. Taniec na ringu był szybki, wymiana ciosów pasjonująca i wydawało się, że będą tak ze sobą walczyć jeszcze długo, ale w trzeciej rundzie Kotka wyprowadziła tak mocnego i celnego kopniaka prosto w piszczel Raudebjorna, że posłała go na glebę. Miało to również na tyle niespodziewany efekt, że upadając, mężczyzna uderzył się w głowę i stracił przytomność, tym samym zapewniając Helveig zwycięstwo poprzez nokaut i zrównując ją jednocześnie w punktacji ogólnej z dotychczasowym liderem — Kuro Katsuyą.

Wśród widzów znaleźli się między innymi Greyd Hraveir, który głośno dał upust swojej frustracji po pierwszej walce, przekonany, że doszło do jakiegoś oszustwa, oraz Leonardo Vizconté, najgłośniejszy oraz najbardziej zaangażowany fan Kotki Psotki.

Dzień Drugi, 20 Kahala

I tym razem do pierwszej zaplanowanej walki pomiędzy Dymitrim Aristowem a Sonnichem nie doszło z powodu nieobecności walczących. Wśród publiki znaleźli się: Sheng, Alma Adler, Beringer, Helveig von Düster, Wilhelm oraz Lisabeth Lerdan — ta ostatnia wybrała dziwną formę wspierania swojego narzeczonego poprzez głośne oburzenie na traktowanie brutalności oraz agresji jako formy rozrywki.

Drugiego dnia, przynajmniej z początku, tłum na widowni był nieco mniejszy, ale nie ostudziło to zapału walczących. Walka pomiędzy Waldo Rodriguezem a przedstawiającym się jako Pan K. Khadesem Bernettem okazała się widowiskiem, o jakim bywalcy Krwawego Dołu mieli rozprawiać przez długie miesiące. Trwała najdłużej ze wszystkich rozgrywek finałowych, była również najbardziej spektakularna. Już po pierwszych ciosach widać było, że obaj panowie zdeterminowani byli, by zadać jak największe obrażenia: Waldo wycelował siarczystego kopniaka wysoko, prosto w tors przeciwnika, pozbawiając go zupełnie tchu na kilka chwil, Khades zaś zrewanżował się dwoma spektakularnymi ciosami. Waldo udało się zablokować jeden z nich, drugi niestety trafił go prosto w nos, łamiąc go na miejscu. Kolejne salwy uderzeń wyprowadzane były szybko i bezlitośnie. Nie wszystkie trafiały celu, jednak te, których nie udało się uniknąć, bolały. Pan K. dostał z pięści prosto w szyję, na moment pozbawiając go możliwości oddychania, jednak kiedy tylko doszedł do siebie, odwdzięczył się brutalnym ciosem z główki prosto w złamany już nos Waldo.

Krew lała się nie tylko od pierwszej chwili, lała się obficie. Po kilku nietrafionych ciosach ponownie posypały się te skuteczne: Waldo uderzył Khadesa najpierw bezpośrednio między oczy, potem w tors; w ramach rewanżu Pan K. po raz kolejny trafił go w nos, doprowadzając nie tylko do kolejnej fali krwi zalewającej ring, ale również do trwałego uszczerbku na zdrowiu Natejczyka — od tej chwili Waldo będzie miał problemy z oddychaniem przez krzywą komorę nosową, możliwe jest również okazjonalne świszczenie przy oddychaniu.

Na tym etapie obaj mężczyźni byli już niezwykle zmęczeni i większość ataków chybiała celu. Niesamowitym dowodem na ich wytrzymałość był jednak fakt, że obaj wciąż stali i próbowali walczyć, pomimo otrzymanych obrażeń. Nawet kiedy padł ostateczny cios ze strony Pana K., wyprowadzony jakże okrutnie ponownie prosto w okrwawioną miazgę, jaką niegdyś był nos Waldo, Rodriguez opadł na kolana, ale nie stracił przytomności. Pran* przerwał walkę, uznając zwycięstwo Khadesa — w innym wypadku Waldo mógłby zostać jeszcze bardziej okaleczony.

Ostatnia, jak również decydująca walka rozegrała się pomiędzy Kuro Katsuyą a występującym jako Arno Lennym Ebelingiem. Pierwsze uderzenia były mocne oraz celne: Kuro pękła skóra od pięści przyjętej wprost na kość policzkową, Lenny z kolei nabawił się już w pierwszej minucie lima pod prawym okiem. Kolejna wymiana ciosów zaowocowała trafieniem Amarthyjczyka prosto w skroń, co oszołomiło go dostatecznie, by na kilka chwil zakłócić koordynację — w efekcie zamiast w Ebelinga, pięść trafiła w powietrze.

Wydawało się, że i ta walka będzie trwała długo, w końcu panowie nie tylko się znali, ale też rozumieli, w jaki sposób ich przeciwnik walczył; i pewnie ciągnąłby się ten spektakl dłużej, gdyby Lenny nie postanowił uderzyć Kuro z główki. Zadzwoniło, zahuczało i Kuro Katsuya został wyłączony z dalszej walki, padając na glebę niemal z miejsca. Jego przegrana sprawiła, że nie zyskał żadnego punktu w rankingu, tymczasem powalenie przeciwnika poprzez nokaut zapewniło Arno dostatecznie dużo punktów, by… wyrównać jego wynik zarówno z tym Kuro, jak i Kotki Psotki. W efekcie ostatniej walki doszło więc do niespotykanego, potrójnego remisu.

W związku z narastającymi niepokojami, organizatorzy walk postanowili — za porozumieniem z szampionami — zaniechać dodatkowego finału, zaś przewidziane nagrody rozdać po równo pomiędzy zwycięzców.

Nagrody zaś były niemałe, głównie finansowe. Do puli dołożyły się między innymi rody: von Tüberlich, Rinelheim, von Düster, Rodriguez, Royce, Lokward; oraz indywidualnie: Krompir von Tüberlich, Dril’taera Wolveridge, Ashliel Exousia, Kuro Katsuya, Olivia Fidèle, Camila; a także Faktoria Handlowa „Na Wagę Złota”.

Ród Royce oprócz wsparcia finansowego zapewnił zwycięzcy świnkę relaksacyjną — którą w efekcie ustaleń pomiędzy zawodnikami otrzymała Kotka Psotka.

*NPC

Następstwa fabularne

Kuro Katsuya zyskuje rozpoznawalność oraz sławę na terenie Illtrium jako zwycięzca Turnieju Sztuk Walki
Kuro Katsuya uzyskuje przydomek Żelazna Pięść
Lenny Ebeling zyskuje rozpoznawalność oraz sławę na terenie Illtrium jako zwycięzca Turnieju Sztuk Walki, znany jest jednak pod pseudonimem Arno
Lenny Ebeling uzyskuje przydomek Jednostrzałowiec
W Illtrium sławę zyskuje również ukrywająca twarz Kotka Psotka, jednak nikt nie zna jej tożsamości — w przyszłości ktoś może próbować dociekać, kim dokładnie jest zamaskowana wojowniczka
Waldo Rodriguez uzyskuje przydomek Nieugięty za wystanie w walce do ostatniej chwili, pomimo odniesionych obrażeń
Waldo Rodriguez w konsekwencji poniesionych obrażeń będzie zmuszony do długiej rekonwalescencji, a jego nos nigdy już nie będzie prosty. Możliwe są powikłania w postaci świszczącego oddechu i problemów z krzywą, źle zrośniętą przegrodą nosową
Raudebjorn ma nadkruszony jeden z zębów (trójkę), co sprawia, że jego uśmiech staje się wyjątkowy

Uczestnicy oraz informacje dodatkowe

Postacie graczy – uczestnicy

Borsik [2176], Helveig von Düster [101] jako Kotka Psotka, Khades Bernett [1681] jako Pan K., Kuro Katsuya [1092], Lenny Ebeling [891] jako Arno, Olivia [2051], Raudebjorn [2287], Waldo Rodriguez [47]

Postacie graczy – widzowie

Alma Adler [91], Alruna [1482], Beringer [1973], Crevan Riddeau [976], Dargo [1727], Greyd Hraveir [2144], Krompir von Schlimmste [34], Leonardo Vizconté [527], Lisabeth Lerdan [357], Salome Royce [1512], Salvada Massari [1347], Sheng [2260], Wilhelm [1986]